غزلیات

شیفتگان ره عشق

کی رود از دیده و دل آن خم وچم رفتنت

آن جلوه ها و دزدیده نگاه ها دیدنت

کردی چو بسمل بخون, شیفتگانی ره عشق

گاه برکلام و گهی هم ازخپ وچپ رفتنت

ز که آموختی مشرب فتنه انگیز دلان

قربان شوم بچون روش دین ودلها بردنت

رخنه کردی زاهدان , دین و ایمان و خرد

چرخ از فلک بردی با چون خوش چرخیدنت

خال سیایی کنج لب دام کردی از بهر صید

صدقه گردم باین طرز دو بالا بودنت

یک نگاه بر من ز روی لطف و احسانت بکن

گر رود جان باین سودا, مرحبا خو گفتنت

وگرخواهی نوازی با مرهمی ناسور دل

با خمار چشم کن دستم بر صراحی گردنت

«مفکر» تا قیامت بود مدیون احسانت ای گل

گر ستانی جان که است بقربان کردنت

******