اشک بی اثر

چهارشنبه، ۹ اکتوبر ۲۰۱۳

استاد عبدالله وفا نورستانی

اشک بی اثر

در ظاهرم خموشم و ز عمقِ دل   بجوشم

گاهی چو موجِ دریا ، گاهیِ کنار ساحل

دامانِ عشق ، تنگ شد ، در وادیِ   محبت

یا چون وفا عدم شو یا غمگسار و کاهل

عشق و وفا و اخلاص یکسر همه سَراب است

گر حاصلش ندانی ، خود شو حریف و فاعل

ماییم   و داغِ هجران ، دایم ز دیده   گریان

این اشک بی اثر شد ، گردید ، حیف و زایل

عشقش چه کارها کرد ، دل در ره خدا کرد

چون تَرک او نمودم ، دل گشته زار و مایل

دل را به دوست دادم ، سر کرده ام   ترانه

باشد مگر   ببینم ، آن   ماه   بدون    حایل

سر کرده ام سرودیِ   ،   زیبا   و با نمودی

با   تشبیه   و   کنایه   ، هم تلمیح و تجاهل

شیرازه‌ تواضع ، کی مشکل است و دشوار

نفسِ اماره   داری ، ای دوست از   اوایل

خود سرکشی و مغرور ، نَفْسَت ترا یار است

دریاب   زندگی   را ، ای   مردِ خفته جاهل!

ای رهروان   سیاست ، ای حامی عدالت!

یا خادمِ وطن شو ، یا در فساد ، قایل

خوش حرف و خوش بیانم ، بَر دوستان عیانم

درعشقِ خود « وفا » دار، با صدق و با شمایل

عبدالله وفا

ویانا ـ اتریش

16.09.2013

توجه!

کاپی و نقل مطالب از «اصالت» صرف با ذکر منبع و نام «اصالت» مجاز است

کلیه ی حقوق بر اساس قوانین کپی رایت محفوظ و متعلق به «اصالت» می باشد