بی تقدیره شېبې

Fri, September 3, 2010 21:20

داکتر حنیف بکتاش

خدایه!

دا ستا د آیتونو تفسیر څنګه کیږي؟!

آسمانه ستا په وېش کې

دا زموږ قسمت څنګه دی؟

تن مې،

د کلي د سهار د سپینو پرخو په څیر

له پرهرونو ډک دی

زړه مې،

د غره په څیرمه

له ماتمونو ډک دی

سینه د دود له تنفسه ستړې

باغ مې ټپي، ټپي دی

چینه کې سا وچه ده

او د پسرلي په هدیره کې شمال

پر وچو څانګو باندې

لوبې کوي.

خدایه!

دا ستا، د خلقتونو انځور څرنګه دی؟

ښکلا د سترګو په قاموس کې

بې مفهومه مانا

مینه د زړه غوټه کې

یوه بې قیمته سودا

صفا په دغه ښار کې

یو منسوخ شوی آیت

وفا په دام کې د شیطان نښتې

روح د ګناه پر پړي باندې زیندۍ

لاسونه هسې د تبرونو لاستي

پرې ویشل کیږي د قسمت جنازې

دغه کوډګرې، بې تقدیره شیبې

لکه چې پای نه لري

د حقیقت او د باور لوظونه

د «سوداګرو» په نرخونو کې

هیڅ ځای نه لري

زمانه هسې پر بې لارو باندې لاره نغاړي.

زه،

د دې ښار، له تور او سپین

او له فوري عکسونو

د یوې زړې کتابچې

له دې اوږده نمبره

چې د خپل کور په دروازه کې مې

په درد نه خوري

او د زندان نمبر پلیت ور باندې قدر لري

خدازده چې چیرته تښتم؟!

زه، له هر څه نه ستړی

زه، له آسمانه ستړی

زه له هندارې ستړی

زه د کوڅې له تښتیدلې څیرې

ستړی یمه

له دریڅې ستړی یم

چې په دروغجنه ژبه

د سپیدې ژمنه کوي

یوه بې دروغو ورځ به کله راشي؟!

توجه!

کاپی و نقل مطالب از «اصالت» صرف با ذکر منبع و نام «اصالت» مجاز است

کلیه ی حقوق بر اساس قوانین کپی رایت محفوظ و متعلق به «اصالت» می باشد