یکشنبه، ۶ فبروری ۲۰۱۱


مولانا عبدالکبیر فرخاری

 

 

به استقبال از مطلع شعر محترم وحید (ادا):

 

(کوچه ی ما) معبرهزیان و جرت است و جفنگ           عابرش فارغ بود از الطفات نام و ننگ

 

هرزه تازیها        

 

هرزه تازیها کجاباشدبه نفعت ای گرنــگ        گوچرانوشی بجای شهد زنگــــار شرنـــگ

ازتملق نان به کف آوردنست خبط بزرگ        بهتراست زانو زنی در(کوچه) پهلوی تبنگ

زندگانی راچراســـازی بخــود دام فریــب       ازدو رنگیها چرا رخشت نمیگیـرد درنـــگ

ازتجارب دیده اند اصحاب روزوروزگـار       حلقه ها افتد به پای مرغ چالاک و زرنـــگ

برعــروس نثــــر میبــــینم به اقلیــــم ادب       از(عظیمی)میکشد برجان لباس رنگ رنگ

همچوآن فرزانه افسر،خسرو ملک سخــن       کی تویابی هرچه پالی با تلســکوب فرنـــگ

آنکه دارد بربلندای هنــــر جـــاه و مقــــام       آخرانصافست آیی همچو آخوندی به جنـــگ

طرف بالا عاقلی هرگـــزنینــــدازد خــــدو      میرسد برمغزتو آسیــب پـــژواک خدنـــــگ

سخت آزرم آورد برکس که میلافـدزعقـــل      گربجان حق پرستـــان میکشد میـــل تفنـــگ

نیست (فرخاری) مبارک این ستم برتوده یی

آخرین فردش نمیترســـد زچنگــــال پلنـــگ

 

 

توجه!

کاپی و نقل مطالب از «اصالت» صرف با ذکر منبع و نام «اصالت» مجاز است

کلیه ی حقوق بر اساس قوانین کپی رایت محفوظ و متعلق به «اصالت» می باشد

Copyright©2006Esalat

 

www.esalat.org