دوشنبه، ۱۳ سپتمبر ۲۰۱۰

  
سنجر غفاری

*     *     *

قضاوت تاریک

قضاوت تاریک عبارت است از قضاوت بدون تشخیص در مورد افراد، اشخاص، شخصیت های مختلف سیاسی، اجتماعی و مذهبی، رهبران و بزرگان کتله های بزرگ و کوچک، بزرگان قومی و منطقوی و بالاخره ترور شخصیت در میان اجتماع که انسانها را باهم پیوند میدهد. متاسفانه پس از برهم خوردن اساسات زیست اجتماعی در کشور ما بنا بر ناملایماتِ که به نوعی از اشکال بالای کشور و مردم ما تحمیل گردیده است. این عمل به اصطلاح مردم ما قضاوت "کور کورانه" یاد میشود. بیش از سه دهه سپری گردید. پرازیت این مرض در خون و ضمیر ما رشد و انکشاف بیش از حد نمود خوش معاشرت ترین انسان کشور خویش را امروز به این مرض که تقریباً عمومیت یافته است مبتلا شده می بینیم. و در ادامه و انکشاف این نقیصه بزرگ متحمل بزرگترین اشتباهات جبران ناپذیر در میان خویش بوسیله همدیگر شده ایم که صدها و هزاران قضیه خورد و بزرگ را ناشی از این عملکرد های تاریک همه در حافظه خویش حفظ داریم که چگونه بر علیه همدیگر به خطا رفته ایم. امروز عملاً در بحران موجوده ناشی از دامن زدن و در آغوش کشیدن این نقیصه بزرگ سر دچار هستیم. با خشم و غضب به همدیگر بدون اینکه تشخیص داشته باشیم قضاوت نموده کینه و انتقام را پیشه ساخیم. در تخریب شخصیت و محو فزیکی همدیگر از هیچگونه امکانات داخلی و خارجی مبادرت نمیورزیم. میتوان گفت یکی از علل اساسی برهم خوردن مناسبات میان افراد و جمعیت های افغانی را همانا موجودیت این پرازیت کشنده و نهایت خطرناک میان ما افغانها تشکیل میدهد. باید به این شیوه و شیوع امراض در خانواده مشترک خویش و آشیانه های موقت مهاجرت در داخل و خارج از افغانستان نقطه پایان گذاشت. همه بر این باور هستیم که قضاوت های کور کورانه و تاریک همه چیز را از ما گرفت و حیات ملی و سرنوشت کشوری مارا در اختیار ناکسانی گذاشت که بقای خویش را در نفاق و تاریک اندیشی ما رقم زده اند. به عقل بیاییم. علمی و انسانی تصمیم بگیریم. دیگر فرصت هارا از دست داده ایم. امروز ضرورت عمده و حیاتی برای ما تشخیص و تثبیت واقعیت های موجوده است که قضاوت تاریک جرئت بیان آنرا نیز از ما گرفته است. شاید شما تصور آنرا نمائید که من برای شما اندرز نامه مینویسم. بلکه چنین نیست. من واقعیت های عینی را مینویسم که به عنصر عمده آغاز و ادامه بحران در کشور ما و در میان کتله عظیمی از روشنفکران متاسفانه این نقیصه (قضاوت تاریک رشد و پرورش بیش از حد نموده و قرار است به یک اصل مبدل گردد). القاب و واژه های که علیه همدیگر استعمال مینمایند چون فروخته شده، لغزش بسوی گرایشات منفی سیاسی، سمتی، لسانی و منطقوی با تکرار اشتباهات گذشته به نفع دشمنان سرمایه های معنوی در گام نخست، سرمایه مادی سرزمین دارای افتخارات و موجودیت ملیونها یتیم و بیوه زنانی که تماماً مصائب جنگ بالای شان تحمیل گردیده است. ما ریشه هایش را سیراب و تازه به نفع بیگانه حفظ مینمائیم. تاریک اندیشی ما علیه خودما باعث آن گردیده است که جهان با همه قوت اش در کشور ما حضور فزیکی یافته تمثیل اراده خویش را در خانه ما به نفع منافع کشوری شان بوسیله خودما انجام داده و میدهند. امروز که ما در آشیانه های موقت بیگانه ها زیست مینمائیم عزت نیست ذلت است و اسارت نوین در قرن ۲۱ محسوب میگردد. باید تحت فرمان و قوانین شان عمل نمائیم. این شرایط را ما چرا در خانه مشترک خویش برای بیگانه ها بوجود نیاوریم تا آنها باید به خواست و حکم قوانین کشوری ما خویش را عیار بسازند. بیان و عملی شدن این امر از نظر یکتعداد از روشفکران کشور ما کار دشوار و دور از عملی شدن تلقی میگردد. بخاطری که در تشخیص خودش و دیگران خود را عاجز دانسته فقط قضاوت مینماید ومیگوید (وطن از ما خلاص شد.) بعد از این که دوست اش بیرون رفت میگوید این شخص مریض است. مگر این را درک ننموده است که این مریض ها را کی ها بوجود آورده اند. امروز برای انسانهای وطن دوست و با احساس مریض میگویند. بدانند که فردا فرزندان شان برای این مسوولین همه نابسامانی های موجوده در کشورشان قضاوت حتمی و واقعی مینمایند. نباید خویش را از بیان واقعیت ها بیرون و به دور کشانید. شرایط امروزی و مهاجرت اجباری بالای ما این مسوولیت را گذاشته است تا نگذاریم راه تاریک و تراژیدی افرین را اطفال و نسل های آینده همانند ما بپیمایند. در پاکسازی راه برای نسل آینده باید با احساس مسوولیت گام های صادقانه و پاکیزه را بگذاریم. اولاً تثبیت، تشخیص و استقامت دهی را بیاموزیم و پیشه نمائیم. بعداً قضاوت را برای آنها بگذاریم که ما چه کرده بودیم و چه میخواستیم انجام بدهیم. اینست راه رسیدن به ختم بحران و متوصل شدن به اندیشه جدیدی که حقیقت یابی و مرحله تشخیص و بعداً قضاوت را فراهم میسازد.

با حرمت و احترام به همه افغان صفتان آزاد و اندیشمندان متفکر، مترقی و آزاد.

 

سنجر غفاری