اشعار استاد (صباح)

دوهمسفر

 

من و تو همسفريم

مونسي يکديگريم  

ره روی يک گذريم

        برويم ای همسفر

    تا به طلوعی سحر

     دست بر دست ديگر 

برويم با يک صدا

با هزار شور و نوا

از کجا تا به کجا

       برويم با کاروان

           تا اميد بيکران

         تا به شهر جاودان 

تا سحرگاهی سپيد

تا جزيره ای اميد

تا بيک دشت نويد .

 

 

                  

واژه های تلخ          

         

 قصه درد آلوده سفر        

         

دوبیتی های بهاری           

              

رنگ و نیرنگ       

              

  یک شهر فریاد