شنبه، ۲۲ دسمبر ۲۰۰۷



              امین الله مفکر امینی


 

 

 

                     صدقه شوم نازت، این جان به قربانت

                                               گر صد جان بخواهی هستم به فرمانت

                     تو جان شیرینی و بیتو نتوان زیست

                                              به زدُری رخشانی با سرمۀ چشمانت

                     زآن لعل جانبخش، زنده کنی مرده

                                              عالم تباهی گل با غنچۀ خندانت

                     گاه سر و قدت بوسم و گاه کنج لبت

                                                اختیار شده زدستم، جان به قربانت

                     گفتم که باشد جایت بر دیدۀ من گل

                                                ترسم بیازارت مژگان، تن رخشانت

                     من ذکر صمد گویم، صنم به دهن آید

                                                 من غرق به گناهم یا در گرو ایمانت

                     بی تو به گمراهی و با تو به خدا باشم

                                             گر معجزه اینست، صدقه شوم احسانت

                     دیده به دیدار تو و اندر تو باشی

                                                در ظاهر و باطنم نقش بسته نشانت

                     من جان دهم به بوسه یی خال دو ابرو

                                                مقصود تو دانی زآن خال دو کمانت

                     ززاهد نترسم که پرستم تو بتی

                                                زآن لطف و محبت که داری بحهانت

                     مفکر پرستد خوش مشربِ بنده نواز

                                                  که روشن دارد دیده و دل از نهانت

 

برج عقرب ۱۳۸۴

 

 

توجه!

کاپی و نقل مطالب از «اصالت» صرف با ذکر منبع و نام «اصالت» مجاز است

کلیه ی حقوق بر اساس قوانین کپی رایت محفوظ و متعلق به «اصالت» می باشد

Copyright©2006Esalat

 

 

www.esalat.org