پیام رفیق یحیحی از کانادا

به مناسبت ۱۴- مین سالروز وفات زنده یاد ببرک کارمل

من از چندین روز است که به وب سایت های ارگان های "حزبی"  مانند "نهضت فراگیر دموکراسی و . . ." (حالا "حزب واحد" که متأسفانه کدام حزب واحد؟ که حتی هیچگونه نام و نشانی ولو موقت که مبین هویت آن باشد ندارد) "مشعل"، "پیام نهضت"، "وطن" یا پیامی وطن و یا اسمایی و یا حتی "سپیده دم" سایت کمیتۀ فعالین دنمارک محترم فیضی رفتم و پالیدم ورق به ورق ولی حتی یک جملهء که حاکی از تاسف و یا تاثر ایشان راجع به مرحوم ببرک کارمل باشد، نیافتم. شاید من اشتباه میکنم و درست ندیده ام و یا شاید بعضی ها فقط در روز اول دسامبر هرچه داشتند نوشتند و گفتند و ختم نمودند.

بهر حال، من با دانش سیاسی لنگ لنگانی که دارم خودم را در وکالتی شخصیت مهم سیاسی که عمری برای مردم خود صادقانه جنگیده است، نمیبینم. ولی برای این شخص (زنده یاد ببرک کارمل) تا آخر عمر خود به مقابل دشمنان او خواهم جنگید. این یک احساس انتقام جویانه نیست، بلکه وظیفهء است برای تمام مردم افغانستان در این مرحله سیاسی، با احترام فوق العاده که نباید این یاد دهانی مرا به جسارت من تشبیه کنید میخواستم عرض کنم که تقریباً بهترین نویسنده های ما از خانم اناهیتا راتب زاد که عمری با مرحوم کارمل سنگر به سنگر مبارزه نموده اند در این روز ها به بهانه های مختلف یاد نموده و اشعاری برای ایشان سروده اند و همچنان از وفات تعدادی از دوستان و رفقا یاد نموده و در سایتهای انترنیتی خویش به هم دیگر تسلیت گفته اند، ولی دربارۀ زنده یاد رهبر بزرگ و محبوب حزب ما و زحمتکشان افغانستان ببرک کارمل که تا آخرین لحظه حتی از درون قبر در جنگ بر علیه دشمنان شما بود . . خاموشی اختیار نموده اند. تشکر از رفقای جسور مسؤولین و دست اندر کاران سایت «اصالت»، سایت وزین «میهن»، نویسنده و شاعر معاصر کشور امین الله مفکر امینی، که همواره یادی از شهیدان و رفته گان راه آزادی افغانستان را زنده نگهه داشته اند، بدین وسیله به تمام رفقا و مردم زحمتکش و مظلوم افغانستان وفات این شخصیت بزرگ سیاسی را تسلیت میگویم.

یحیی از کانادا.

۳ دسامبر ۲۰۱۰